Star (-) Watch (-)

Ramayana

अरण्यकाण्डम्

मारीच श्रूयताम् तात वचनम् मम भाषतः ।
आर्तो अस्मि मम च आर्तस्य भवान् हि परमा गतिः ॥३-३६-१॥

जानीषे त्वम् जनस्थाने भ्राता यत्र खरो मम ।
दूषणः च महाबाहुः स्वसा शूर्पणखा च मे ॥३-३६-२॥

त्रिशिराः च महातेजा राक्षसः पिशित अशनः ।
अन्ये च बहवः शूरा लब्ध लक्षा निशाचराः ॥३-३६-३॥

वसन्ति मत् नियोगेन अधिवासम् च राक्षसः ।
बाधमाना महारण्ये मुनीन् ये धर्म चारिणः ॥३-३६-४॥

चतुर्दश सहस्राणि रक्षसाम् भीम कर्मणाम् ।
शूराणाम् लब्ध लक्षाणाम् खर चित्त अनुवर्तिनाम् ॥३-३६-५॥

ते तु इदानीम् जनस्थाने वसमाना महाबलाः ।
संगताः परम आयत्ता रामेण सह संयुगे ॥३-३६-६॥

नाना शस्त्र प्रहरणाः खर प्रमुख राक्षसः ।
तेन संजात रोषेण रामेण रण मूर्धनि ॥३-३६-७॥

अनुक्त्वा परुषम् किंचित् शरैर् व्यापारितम् धनुः ।
चतुर्दश सहस्राणि रक्षसाम् उग्र तेजसाम् ॥३-३६-८॥

निहतानि शरैः दीप्तैः मानुषेण पदातिना ।
खरः च निहतः संख्ये दूषणः च निपातितः ॥३-३६-९॥

हत्वा त्रिशिरसम् च अपि निर्भया दण्डकाः कृताः ।
पित्रा निरस्तः क्रुद्धेन स भार्यः क्षीण जीवितः ॥३-३६-१०॥

स हन्ता तस्य सैन्यस्य रामः क्षत्रिय पांसनः ।
अशीलः कर्कशः तीक्ष्णो मूर्खो लुब्धो अजित इन्द्रियः ॥३-३६-११॥

त्यक्त धर्मः तु अधर्म आत्मा भूतानाम् अहिते रतः ।
येन वैरम् विना अरण्ये सत्त्वम् आश्रित्य केवलम् ॥३-३६-१२॥

कर्ण नास अपहारेण भगिनी मे विरूपिता ।
तस्य भार्याम् जनस्थानात् सीताम् सुर सुत उपमाम् ॥३-३६-१३॥

आनयिष्यामि विक्रम्य सहायः तत्र मे भव ।
त्वया हि अहम् सहायेन पार्श्वस्थेन महाबल ॥३-३६-१४॥

भ्रातृभिः च सुरान् युद्धे समग्रान् न अभिचिंतये ।
तत् सहायो भव त्वम् मे समर्थो हि असि राक्षस ॥३-३६-१५॥

वीर्ये युद्धे च दर्पे च न हि अस्ति सदृशः तव ।
उपायतो महान् शूरो महा माय विशारदः ॥३-३६-१६॥

एतत् अर्थम् अहम् प्राप्तः त्वत् समीपम् निशाचर ।
शृणु तत् कर्म साहाय्ये यत् कार्यम् वचनात् मम ॥३-३६-१७॥

सौवर्णः त्वम् मृगो भूत्वा चित्रो रजत बिन्दुभिः ।
आश्रमे तस्य रामस्य सीतायाः प्रमुखे चर ॥३-३६-१८॥

त्वाम् तु निःसंशयम् सीता दृष्ट्वा तु मृग रूपिणम् ।
गृह्यताम् इति भर्तारम् लक्ष्मणम् च अभिधास्यति ॥३-३६-१९॥

ततः तयोः अपाये तु शून्ये सीताम् यथा सुखम् ।
निराबाधो हरिष्यामि राहुः चन्द्र प्रभाम् इव ॥३-३६-२०॥

ततः पश्चात् सुखम् रामे भार्या आहरण कर्शिते ।
विस्रब्धम् प्रहरिष्यामि कृत अर्थेन अन्तर् आत्मना ॥३-३६-२१॥

तस्य राम कथाम् श्रुत्वा मारीचस्य महात्मनः ।
शुष्कम् समभवत् वक्त्रम् परित्रस्तो बभूव च ॥३-३६-२२॥

ओष्टौ परिलिहन् शुष्कौ नेत्रैः अनिमिषैः इव ।
मृत भूत इव आर्तः तु रावणम् समुत् ईक्षतः ॥३-३६-२३॥

स रावणम् त्रस्त विषण्ण चेतामहावने राम पराक्रमज्ञः ।
कृत अंजलिः तत्त्वम् उवाच वाक्यम्हितम् च तस्मै हितम् आत्मनः च ॥३-३६-२४॥