बालकाण्डम्
Chapter 33 / सर्गः ३३
Slōka 1 / श्लोक १
तस्य तद् वचनम् श्रुत्वा कुशनाभस्य धीमतः ।
शिरोभिः चरणौ स्पृष्ट्वा कन्या शतम् अभाषत ॥१-३३-१॥
Slōka 2 / श्लोक २
वायुः सर्वात्मको राजन् प्रधर्षयितुम् इच्छति ।
अशुभम् मार्गम् आस्थाय न धर्मम् प्रत्यवेक्षते ॥१-३३-२॥
Slōka 3 / श्लोक ३
पितृमत्यः स्म भद्रम् ते स्वच्छन्दे न वयम् स्थिताः ।
पितरम् नो वृणीष्व त्वम् यदि नो दास्यते तव ॥१-३३-३॥
Slōka 4 / श्लोक ४
तेन पाप अनुबन्धेन वचनम् न प्रतीच्छता ।
एवम् ब्रुवंत्यः सर्वाः स्म वायुना अभिहता भृषम् ॥१-३३-४॥
Slōka 5 / श्लोक ५
तासाम् तु वचनम् श्रुत्वा राजा परम धार्मिकः ।
प्रत्युवाच महातेजाः कन्या शतम् अनुत्तमम् ॥१-३३-५॥
Slōka 6 / श्लोक ६
क्षान्तम् क्षमावताम् पुत्र्यः कर्तव्यम् सुमहत् कृतम् ।
ऐकमत्यम् उपागम्य कुलम् च आवेक्षितम् मम ॥१-३३-६॥
Slōka 7 / श्लोक ७
अलंकारो हि नारीणाम् क्षमा तु पुरुषस्य वा ।
दुष्करम् तत् च वै क्षान्तम् त्रिदशेषु विशेषतः ॥१-३३-७॥
Slōka 8 / श्लोक ८
यादृशीः वः क्षमा पुत्र्यः सर्वासाम् अविशेषतः ।
क्षमा दानम् क्षमा सत्यम् क्षमा यज्ञः च पुत्रिकाः ॥१-३३-८॥
Slōka 9 / श्लोक ९
क्षमा यशः क्षमा धर्मः क्षमायाम् विष्ठितम् जगत् ।
विसृज्य कन्याः काकुत्स्थ राजा त्रिदश विक्रमः ॥१-३३-९॥
Slōka 10 / श्लोक १०
मंत्रज्ञो मंत्रयामास प्रदानम् सह मंत्रिभिः ।
देशे काले च कर्तव्यम् सदृशे प्रतिपादनम् ॥१-३३-१०॥
Slōka 11 / श्लोक ११
एतस्मिन् एव काले तु चूली नाम महाद्युतिः ।
ऊर्ध्व रेताः शुभाचारो ब्राह्मम् तप उपागमत् ॥१-३३-११॥
Slōka 12 / श्लोक १२
तपस्यंतम् ऋषिम् तत्र गंधर्वी पर्युपासते ।
सोमदा नाम भद्रम् ते ऊर्मिला तनया तदा ॥१-३३-१२॥
Slōka 13 / श्लोक १३
सा च तम् प्रणता भूत्वा शुश्रूषण परायणा ।
उवास काले धर्मिष्ठा तस्याः तुष्टो अभवत् गुरुः ॥१-३३-१३॥
Slōka 14 / श्लोक १४
स च ताम् काल योगेन प्रोवाच रघु नंदन ।
परितुष्टो अस्मि भद्रम् ते किम् करोमि तव प्रियम् ॥१-३३-१४॥
Slōka 15 / श्लोक १५
परितुष्टम् मुनिम् ज्ञात्वा गन्धर्वी मधुर स्वरम् ।
उवाच परम प्रीता वाक्यज्ञा वाक्य कोविदम् ॥१-३३-१५॥
Slōka 16 / श्लोक १६
लक्ष्म्या समुदितो ब्राह्म्या ब्रह्म भूतो महातपाः ।
ब्राह्मेण तपसा युक्तम् पुत्रम् इच्छामि धार्मिकम् ॥१-३३-१६॥
Slōka 17 / श्लोक १७
अपतिः च अस्मि भद्रम् ते भार्या च अस्मि न कस्यचित् ।
ब्राह्मेण उपगतायाः च दातुम् अर्हसि मे सुतम् ॥१-३३-१७॥
Slōka 18 / श्लोक १८
तस्याः प्रसन्नो ब्रह्मर्षिर् ददौ ब्राह्मम् अनुत्तमम् ।
ब्रह्मदत्त इति ख्यातम् मानसम् चूलिनः सुतम् ॥१-३३-१८॥
Slōka 19 / श्लोक १९
स राजा ब्रह्मदत्तः तु पुरीम् अध्यवसत् तदा ।
कांपिल्याम् परया लक्ष्म्या देवराजो यथा दिवम् ॥१-३३-१९॥
Slōka 20 / श्लोक २०
स बुद्धिम् कृतवान् राजा कुशनाभः सुधार्मिकः ।
ब्रह्मदत्ताय काकुत्स्थ दातुम् कन्या शतम् तदा ॥१-३३-२०॥
Slōka 21 / श्लोक २१
तम् आहूय महातेजा ब्रह्मदत्तम् महीपतिः ।
ददौ कन्या शतम् राजा सुप्रीतेन अंतरात्मना ॥१-३३-२१॥
Slōka 22 / श्लोक २२
यथा क्रमम् ततः पाणिम् जग्राह रघुनंदन ।
ब्रह्मदत्तो महीपालः तासाम् देवपतिर् यथा ॥१-३३-२२॥
Slōka 23 / श्लोक २३
स्पृष्ट मात्रे ततः पाणौ विकुब्जा विगत ज्वराः ।
युक्ताः परमया लक्ष्म्या बभौ कन्या शतम् तदा ॥१-३३-२३॥
Slōka 24 / श्लोक २४
स दृष्ट्वा वायुना मुक्ताः कुशनाभो महीपतिः ।
बभूव परम प्रीतो हर्षम् लेभे पुनः पुनः ॥१-३३-२४॥
Slōka 25 / श्लोक २५
कृत उद्वाहम् तु राजानम् ब्रह्मदत्तम् महीपतिः ।
सदारम् प्रेषयामास स उपाध्याय गणम् तदा ॥१-३३-२५॥
Slōka 26 / श्लोक २६
सोमदा अपि सुतम् दृष्ट्वा पुत्रस्य सदृशीम् क्रियाम् ।
यथा न्यायम् च गन्धर्वी स्नुषाः ताः प्रत्यनंदत ।स्पृष्ट्वा स्पृष्ट्वा च ताः कन्याः कुशनाभम् प्रशस्य च ॥१-३३-२६॥