अयोध्याकाण्डम्
Chapter 101 / सर्गः १०१
Slōka 1 / श्लोक १
रामस्य वचनं श्रुत्वा भरत: प्रत्युवाच ह ।
किं मे धर्माद्विहीनस्य राजधर्म: करिष्यति ॥ २.१०१.१॥
Slōka 2 / श्लोक २
शाश्वतो ऽयं सदा धर्म्म: स्थितो ऽस्मासु नरर्षभ ।
ज्येष्ठपुत्रे स्थिते राजन्न कनीयान् नृपो भवेत् ॥ २.१०१.२॥
Slōka 3 / श्लोक ३
स समृद्धां मया सार्द्धमयोध्यां गच्छ राघव ।
अभिषेचय चात्मानं कुलस्यास्य भवाय न: ॥ २.१०१.३॥
Slōka 4 / श्लोक ४
राजानं मानुषं प्राहुर्देवत्वे स मतो मम ।
यस्य धर्मार्थसहितं वृत्तमाहुरमानुषम् ॥ २.१०१.४॥
Slōka 5 / श्लोक ५
केकयस्थे च मयि तु त्वयि चारण्यमाश्रिते ।
दिवमार्यो गतो राजा यायजूक: सतां मत: ॥ २.१०१.५॥
Slōka 6 / श्लोक ६
निष्क्रान्तमात्रे भवति सहसीते सलक्ष्मणे ।
दु:खशोकाभिभूतस्तु राजा त्रिदिवमभ्यगात् ॥ २.१०१.६॥
Slōka 7 / श्लोक ७
उत्तिष्ठ पुरुषव्याघ्र क्रियतामुदकं पितु: ।
ऺअहं चायं च शत्रुघ्न: पूर्वमेव कृतोदकौ ॥ २.१०१.७॥
Slōka 8 / श्लोक ८
प्रियेण खलु दत्तं हि पितृलोकेषु राघव ।
अक्षय्यं भवतीत्याहुर्भवांश्चैव पितु: प्रिय: ॥ २.१०१.८॥
Slōka 9 / श्लोक ९
त्वामेव शोचंस्तव दर्शनेप्सुस्त्वय्येव सक्तामनिवर्त्य बुद्धिम् ।
त्वया विहीनस्तव शोकरुग्णस्त्वां संस्मरन्नस्तमित: पिता ते ॥ २.१०१.९ ॥