किष्किन्धाकाण्डम्डम्
Chapter 4 / सर्गः ४
Slōka 1 / श्लोक १
Slōka 1
ततः प्रहृष्टो हनुमान् कृत्यवान् इति तत् वचः ।
श्रुत्वा मधुर भावम् च सुग्रीवम् मनसा गतः ॥४-४-१॥
Slōka 2 / श्लोक २
Slōka 2
भाव्यो राज्यागमः तस्य सुग्रीवस्य महात्मनः ।
यत् अयम् कृत्यवान् प्राप्तः कृत्यम् च एतत् उपागतम् ॥४-४-२॥
Slōka 3 / श्लोक ३
Slōka 3
ततः परम संहृष्टः हनुमान् प्लवगोत्तमः ।
प्रति उवाच ततो वाक्यम् रामम् वाक्य विशारदः ॥४-४-३॥
Slōka 4 / श्लोक ४
Slōka 4
किम् अर्थम् त्वम् वनम् घोरम् पम्पा कानन मण्डितम् ।
आगतः सानुजो दुर्गम् नाना व्याल मृग आयुतम् ॥४-४-४॥
Slōka 5 / श्लोक ५
Slōka 5
तस्य तद् वचनम् श्रुत्वा लक्ष्मणो राम चोदितः ।
आचचक्षे महात्मानम् रामम् दशरथात्मजम् ॥४-४-५॥
Slōka 6 / श्लोक ६
Slōka 6
राजा दशरथो नाम द्युतिमान् धर्म वत्सलः ।
चातुर् वर्ण्यम् स्व धर्मेण नित्यम् एव अभिपालयन् ॥४-४-६॥
Slōka 7 / श्लोक ७
Slōka 7
न द्वेष्टा विद्यते तस्य स तु द्वेष्टि न कंचन ।
स तु सर्वेषु भूतेषु पितामह इव अपरः ॥४-४-७॥
Slōka 8 / श्लोक ८
Slōka 8
अग्निष्टोमादिभिः यज्ञैः इष्टवान् आप्त दक्षिणैः ।
तस्य अयम् पूर्वजः पुत्रो रामो नाम जनैः श्रुतः ॥४-४-८॥
Slōka 9 / श्लोक ९
Slōka 9
शरण्यः सर्व भूतानाम् पितुः निर्देश पारगः ।
ज्येष्टो दशरथस्य अयम् पुत्राणाम् गुणवत्तरः ॥४-४-९॥
Slōka 10 / श्लोक १०
Slōka 10
राज लक्षण संयुक्तः संयुक्तो राज्य सम्पदा।
राजात् भ्रष्टो मया वस्तुम् वने सार्धम् इह आगतः ॥४-४-१०॥
Slōka 11 / श्लोक ११
Slōka 11
भार्यया च महाभाग सीतया अनुगतो वशी ।
दिन क्षये महातेजाः प्रभ एव दिवाकरः ॥४-४-११॥
Slōka 12 / श्लोक १२
Slōka 12
अहम् अस्य अवरः भ्राता गुणैः दास्यम् उपागतः ।
कृतज्ञस्य बहुज्ञस्य लक्ष्मणो नाम नामतः ॥४-४-१२॥
Slōka 13 / श्लोक १३
Slōka 13
सुखार्हस्य महार्हस्य सर्वभूत हितात्मनः ।
ऐश्वर्येण विहीनस्य वनवासे रतस्य च ॥४-४-१३॥
Slōka 14 / श्लोक १४
Slōka 14
रक्षस अपहृता भार्या रहिते काम रूपिणा ।
तत् च न ज्ञायते रक्षः पत्नी येन अस्य वा हृता ॥४-४-१४॥
Slōka 15 / श्लोक १५
Slōka 15
दनुः नाम दितेः पुत्रः शापात् राक्षसताम् गतः ।
आख्यातः तेन सुग्रीवः समर्थो वानराधिपः ॥४-४-१५॥
Slōka 16 / श्लोक १६
Slōka 16
स ज्ञास्यति महावीर्यः तव भार्या अपहारिणम् ।
एवम् उक्त्वा दनुः स्वर्गम् भ्राजमानो दिवम् गतः ॥४-४-१६॥
Slōka 17 / श्लोक १७
Slōka 17
एतत् ते सर्वम् आख्यातम् याथातथ्येन पृच्छतः ।
अहम् चैव च रामः च सुग्रीवम् शरणम् गतौ ॥४-४-१७॥
Slōka 18 / श्लोक १८
Slōka 18
एष दत्त्वा च वित्तानि प्राप्य च अनुत्तमम् यशः ।
लोकनाथः पुरा भूत्वा सुग्रीवम् नाथम् इच्छति ॥४-४-१८॥
Slōka 19 / श्लोक १९
Slōka 19
सीता यस्य स्नुषा च आसीत् शरण्यो धर्मवत्सलः ।
तस्य पुत्रः शरण्यस्य सुग्रीवम् शरणम् गतः ॥४-४-१९॥
Slōka 20 / श्लोक २०
Slōka 20
सर्व लोकस्य धर्मात्मा शरण्यः शरणम् पुरा ।
गुरुर् मे राघवः सोऽयम् सुग्रीवम् शरणम् गतः ॥४-४-२०॥
Slōka 21 / श्लोक २१
Slōka 21
यस्य प्रसादे सततम् प्रसीदेयुः इमाः प्रजाः ।
स रामः वानरेन्द्रस्य प्रसादम् अभिकाङ्क्षते ॥४-४-२१॥
Slōka 22 / श्लोक २२
Slōka 22
येन सर्व गुणोपेताः पृथिव्याम् सर्व पार्थिवाः ।
मानिताः सततम् राज्ञा सदा दशरथेन वै ॥४-४-२२॥
Slōka 23 / श्लोक २३
Slōka 23
तस्य अयम् पूर्वजः पुत्रः त्रिषु लोकेषु विश्रुतः ।
सुग्रीवम् वानरेन्द्रम् तु रामः शरणम् आगतः ॥४-४-२३॥
Slōka 24 / श्लोक २४
Slōka 24
शोक अभिभूते रामे तु शोक आर्ते शरणम् गते ।
कर्तुम् अर्हति सुग्रीवः प्रसादम् सह यूथपैः ॥४-४-२४॥
Slōka 25 / श्लोक २५
Slōka 25
एवम् ब्रुवाणम् सौमित्रिम् करुणम् स अश्रु पातनम् ।
हनुमान् प्रति उवाच इदम् वाक्यम् वाक्य विशारदः ॥४-४-२५॥
Slōka 26 / श्लोक २६
Slōka 26
ईदृशा बुद्धि संपन्ना जितक्रोधा जितेइन्द्रियाः ।
द्रष्टव्या वानरेइन्द्रेण दिष्ट्या दर्शनम् आगताः ॥४-४-२६॥
Slōka 27 / श्लोक २७
Slōka 27
स हि राज्यात् च विभ्रष्टः कृत वैरः च वालिना ।
हृत दारो वने त्रस्तः भ्रात्रा विनिकृतः भृशम् ॥४-४-२७॥
Slōka 28 / श्लोक २८
Slōka 28
करिष्यति स साहाय्यम् युवयोः भास्करात्मजः ।
सुग्रीवः सह च अस्माभिः सीतायाः परिमार्गणे ॥४-४-२८॥
Slōka 29 / श्लोक २९
Slōka 29
इति एवम् उक्त्वा हनुमान् श्लक्ष्णम् मधुरया गिरा ।
बभाषे साधु गच्छामः सुग्रीवम् इति राघवम् ॥४-४-२९॥
Slōka 30 / श्लोक ३०
Slōka 30
एवम् ब्रुवन्तम् धर्मात्मा हनूमन्तम् स लक्ष्मणः ।
प्रतिपूज्य यथा न्यायम् इदम् प्रोवाच राघवम् ॥४-४-३०॥
Slōka 31 / श्लोक ३१
Slōka 31
कपिः कथयते हृष्टो यथा अयम् मारुतात्मजः ।
कृत्यवान् सोऽपि संप्राप्तः कृत कृत्योऽसि राघव ॥४-४-३१॥
Slōka 32 / श्लोक ३२
Slōka 32
प्रसन्न मुख वर्णः च व्यक्तम् हृष्टः च भाषते ।
न अनृतम् वक्ष्यते वीरो हनूमान् मारुतात्मजः ॥४-४-३२॥
Slōka 33 / श्लोक ३३
Slōka 33
ततः स सुमहाप्राज्ञः हनुमान् मारुतात्मजः ।
जगाम आदाय तौ वीरौ हरि राजाय राघवौ ॥४-४-३३॥
Slōka 34 / श्लोक ३४
Slōka 34
भिक्षु रूपम् परित्यज्य वानरम् रूपम् आस्थितः ।
पृष्टम् आरोप्य तौ वीरौ जगाम कपिकुङ्जरः ॥४-४-३४॥
Slōka 35 / श्लोक ३५
Slōka 35
स तु विपुल यशाः कपि प्रवीरः पवनसुतः कृत कृत्यवत् प्रहृष्टः ।
गिरि वरम् उरुविक्रमः प्रयातः स शुभमतिः सह राम लक्ष्मणाभ्याम् ॥४-४-३५॥