Star (-) Watch (-)

Ramayana

बालकाण्डम्

एवम् उक्ता वसिष्ठेन शबला शत्रु सूदन ।
विदधे कामधुक् कामान् यस्य यस्य ईप्सितम् यथा ॥१-५३-१॥

इक्षून् मधून् तथा लाजान् मैरेयान् च वर आसवान् ।
पानानि च महाअर्हाणि भक्ष्यान् च उच्च अवचान् तथा ॥१-५३-२॥

उष्ण आढ्यस्य ओदनस्य अपि राशयः पर्वतोपमाः ।
मृष्ट अन्नानि च सूपाः च दधि कुल्याः तथैव च ॥१-५३-३॥

नाना स्वादु रसानाम् च खाण्डवनाम् - षाडबानाम् - तथैव च ।
भाजनानि -भोजनानि - सुपूर्णानि गौडानि च सहस्रशः ॥१-५३-४॥

सर्वम् आसीत् सुसंतुष्टम् हृष्ट पुष्ट जन आयुतम् ।
विश्वामित्र बलम् राम वसिष्ठेन सुतर्पितम् ॥१-५३-५॥

विश्वामित्रो अपि राजर्षिः हृष्ट पुष्टः तदा अभवत् ।
स अन्तः पुर वरो राजा स ब्राह्मण पुरोहितः ॥१-५३-६॥

स अमात्यो मंत्रि सहितः स भृत्यः पूजितः तदा ।
युक्तः परम हर्षेण वसिष्ठम् इदम् अब्रवीत् ॥१-५३-७॥

पूजितो अहम् त्वया ब्रह्मन् पूज अर्हेण सुसत्कृतः ।
श्रूयताम् अभिधास्यामि वाक्यम् वाक्य विशारद ॥१-५३-८॥

गवाम् शत सहस्रेण दीयताम् शबला मम ।
रत्नम् हि भगवन् एतत् रत्न हारी च पार्थिवः ॥१-५३-९॥

तस्मात् मे शबलाम् देहि मम एषा धर्मतो द्विज ।
एवम् उक्तः तु भगवान् वसिष्ठो मुनि सत्तमः ॥१-५३-१०॥

विश्वामित्रेण धर्मात्मा प्रत्युवाच महीपतिम् ।
न अहम् शत सहस्रेण न अपि कोटि शतैः गवाम् ॥१-५३-११॥

राजन् दास्यामि शबलाम् राशिभी रजतस्य वा ।
न परित्यागम् अर्हा इयम् मत् सकाशात् अरिन्दम ॥१-५३-१२॥

शाश्वती शबला मह्यम् कीर्तिर् आत्मवतो यथा ।
अस्याम् हव्यम् च कव्यम् च प्राण यात्रा तथैव च ॥१-५३-१३॥

आयत्तम् अग्नि होत्रम् च बलिः होमः तथैव च ।
स्वाहा कार वषट् कारौ विद्याः च विविधाः तथा ॥१-५३-१४॥

आयत्तम् अत्र राज ऋषे सर्वम् एतन् न संशयः ।
सर्वस्वम् एतत् सत्येन मम तुष्टि करी तथा ॥१-५३-१५॥

कारणैः बहुभी राजन् न दास्ये शबलाम् तव ।
वसिष्ठेन एवम् उक्तः तु विश्वामित्रो अब्रवीत् तदा ॥१-५३-१६॥

संरब्धतरम् अत्यर्थम् वाक्यम् वाक्य विशारदः ।
हैरण्य कक्ष्या ग्रैवेयान् सुवर्ण अंकुश भूषितान् ॥१-५३-१७॥

ददामि कुंजराणाम् ते सहस्राणि चतुर् दश ।
हैरण्यानाम् रथानाम् च श्वेत अश्वानाम् चतुर् युजाम् ॥१-५३-१८॥

ददामि ते शतानि अष्टौ किन्किणीक विभूषितान् ।
हयानाम् देश जातानाम् कुल जानाम् महौजसाम् ।सहस्रम् एकम् दश च ददामि तव सुव्रत ॥१-५३-१९॥

नाना वर्ण विभक्तानाम् वयःस्थानाम् तथैव च ।
ददामि एकाम् गवाम् कोटिम् शबला दीयताम् मम ॥१-५३-२०॥

यावत् इच्छसि रत्नानि हिरण्यम् वा द्विजोत्तम ।
तावत् ददामि ते सर्वम् दीयताम् शबला मम ॥१-५३-२१॥

एवम् उक्तः तु भगवान् विश्वामित्रेण धीमता ।
न दास्यामि इति शबलाम् प्राह राजन् कथंचन ॥१-५३-२२॥

एतदेव हि मे रत्नम् एतदेव हि मे धनम् ।
एतदेव हि सर्वस्वम् एतदेव हि जीवितम् ॥१-५३-२३॥

दर्शः च पौर्ण मासः च यज्ञाः चैव आप्त दक्षिणाः ।
एतदेव हि मे राजन् विविधाः च क्रियाः तथा ॥१-५३-२४॥

अतो मूलाः क्रियाः सर्वा मम राजन् न संशयः ।
बहूना किम् प्रलापेन न दास्ये काम दोहिनीम् ॥१-५३-२५॥