किष्किन्धाकाण्डम्डम्
Chapter 59 / सर्गः ५९
Slōka 1 / श्लोक १
Slōka 1
ततः तत् अमृत आस्वादम् गृध्र राजेन भाषितम् ।
निशम्य मुदितो हृष्टाः ते वचः प्लवगर्षभाः ॥४-५९-१॥
Slōka 2 / श्लोक २
Slōka 2
जांबवान् वानर श्रेष्ठः सह सर्वैः प्लवंगमैः ।
भू तलात् सहसा उत्थाय गृध्र राजानम् अब्रवीत् ॥४-५९-२॥
Slōka 3 / श्लोक ३
Slōka 3
क्व सीता केन वा दृष्टा को वा हरति मैथिलीम् ।
तत् आख्यातु भवान् सर्वम् गतिः भव वन ओकसाम् ॥४-५९-३॥
Slōka 4 / श्लोक ४
Slōka 4
को दाशरथि बाणानाम् वज्र वेग निपातिनाम् ।
स्वयम् लक्ष्मणम् मुक्तानाम् न चिंतयति विक्रमम् ॥४-५९-४॥
Slōka 5 / श्लोक ५
Slōka 5
स हरीन् प्रति संयुक्तान् सीता श्रुति समाहितान् ।
पुनः आश्वासयन् प्रीत इदम् वचनम् अब्रवीत् ॥४-५९-५॥
Slōka 6 / श्लोक ६
Slōka 6
श्रूयताम् इह वैदेह्या यथा मे हरणम् श्रुतम् ।
येन च अपि मम आख्यातम् यत्र च आयत लोचना ॥४-५९-६॥
Slōka 7 / श्लोक ७
Slōka 7
अहम् अस्मिन् गिरौ दुर्गे बहु योजनम् आयते ।
चिरात् निपतितो वृद्धः क्षीण प्राण पराक्रमः ॥४-५९-७॥
Slōka 8 / श्लोक ८
Slōka 8
तम् माम् एवम् गतम् पुत्रः सुपार्श्वो नाम नामतः ।
आहारेण यथा कालम् बिभर्ति पतताम् वरः ॥४-५९-८॥
Slōka 9 / श्लोक ९
Slōka 9
तीक्ष्ण कामाः तु गंधर्वाः तीक्ष्ण कोपा भुजंगमाः ।
मृगाणाम् तु भयम् तीक्ष्णम् ततः तीक्ष्ण क्षुधा वयम् ॥४-५९-९॥
Slōka 10 / श्लोक १०
Slōka 10
स कदाचित् क्षुधा आर्तस्य मम आहार कान्क्षिणः ।
गत सूर्यो अहनि प्राप्तो मम पुत्रो हि अनामिषः ॥४-५९-१०॥
Slōka 11 / श्लोक ११
Slōka 11
स मया आहार संरोधात् पीडितः प्रीति वर्धनः ।
अनुमान्य यथा तत्त्वम् इदम् वचनम् अब्रवीत् ॥४-५९-११॥
Slōka 12 / श्लोक १२
Slōka 12
अहम् तात यथा कालम् आमिष अर्थी खम् आप्लुतः ।
महेन्द्रस्य गिरेः द्वारम् आवृत्य च सुसमाश्रितः ॥४-५९-१२॥
Slōka 13 / श्लोक १३
Slōka 13
तत्र सत्त्व सहस्राणाम् सागर अन्तर चारिणाम् ।
पंथानम् एको अध्यवसम् संनिरोद्धुम् अवाङ् मुखः ॥४-५९-१३॥
Slōka 14 / श्लोक १४
Slōka 14
तत्र कश्चित् मया दृष्टः सूर्य उदय सम प्रभाम् ।
स्त्रियम् आदाय गच्छन् वै भिन्न अंजन चय उपमः ॥४-५९-१४॥
Slōka 15 / श्लोक १५
Slōka 15
सो अहम् अभ्यवहार अर्थम् तौ दृष्ट्वा कृत निश्चयः ।
तेन साम्ना विनीतेन पन्थानम् अनुयाचितः ॥४-५९-१५॥
Slōka 16 / श्लोक १६
Slōka 16
न हि साम उपपन्नानाम् प्रहर्ता विद्यते भुवि ।
नीचेषु अपि जनः कश्चित् किम् अङ्ग बत मत् विधः ॥४-५९-१६॥
Slōka 17 / श्लोक १७
Slōka 17
स यातः तेजसा व्योम संक्षिपन् इव वेगतः ।
अथ अहम् खे चरैः भूतैः अभिगम्य सभाजितः ॥४-५९-१७॥
Slōka 18 / श्लोक १८
Slōka 18
दिष्ट्या जीवति सीत इति हि अब्रुवन् माम् महर्षयः ।
कथंचित् स कलत्रः असौ गतः ते स्वस्ति असंशयम् ॥४-५९-१८॥
Slōka 19 / श्लोक १९
Slōka 19
एवम् उक्तः ततो अहम् तैः सिद्धैः परम शोभनैः ।
स च मे रावणो राजा रक्षसाम् प्रतिवेदितः ॥४-५९-१९॥
Slōka 20 / श्लोक २०
Slōka 20
पश्यन् दाशरथेः भार्याम् रामस्य जनक आत्मजाम् ।
भ्रष्ट आभरण कौशेयाम् शोक वेग पराजिताम् ॥४-५९-२०॥
Slōka 21 / श्लोक २१
Slōka 21
राम लक्ष्मणयोः नाम क्रोशन्तीम् मुक्त मूर्धजाम् ।
एष काल अत्ययः तात इति वाक्यविदाम् वरः ॥४-५९-२१॥
Slōka 22 / श्लोक २२
Slōka 22
एतत् अर्थम् समग्रम् मे सुपार्श्वः प्रत्यवेदयत् ।
तत् श्रुत्वा अपि हि मे बुद्धिः न आसीत् काचित् पराक्रमे ॥४-५९-२२॥
Slōka 23 / श्लोक २३
Slōka 23
अपक्षो हि कथम् पक्षी कर्म किंचित् समारभेत् ।
यत् तु शक्यम् मया कर्तुम् वाक् बुद्धि गुण वर्तिना ॥४-५९-२३॥
Slōka 24 / श्लोक २४
Slōka 24
श्रूयताम् तत्र वक्ष्यामि भवताम् पौरुष आश्रयम् ।
वाक् मतिभ्याम् हि सार्वेषाम् करिष्यामि प्रियम् हि वः ॥४-५९-२४॥
Slōka 25 / श्लोक २५
Slōka 25
यत् हि दाशरथेः कार्यम् मम तत् न अत्र संशयः ।
तत् भवन्तो मति श्रेष्ठा बलवन्तो मनस्विनः ॥४-५९-२५॥
Slōka 26 / श्लोक २६
Slōka 26
प्रहिताः कपि राजेन देवैः अपि दुरासदाः ।
राम लक्ष्मण बाणाः च निशिताः कंक पत्रिणः ॥४-५९-२६॥
Slōka 27 / श्लोक २७
Slōka 27
त्रयाणाम् अपि लोकानाम् पर्याप्ताः त्राण निग्रहे ।
कामम् खलु दशग्रीवः तेजो बल समन्वितः ।भवताम् तु समर्थानाम् न किंचित् अपि दुष्करम् ॥४-५९-२७॥
Slōka 28 / श्लोक २८
Slōka 28
तत् अलम् काल संगेन क्रियताम् बुद्धि निश्चयः ।
न हि कर्मसु सज्जन्ते बुद्धिमन्तो भवत् विधाः ॥४-५९-२८॥