Star (-) Watch (-)

Ramayana

बालकाण्डम्

तस्य च एवम् प्रभावस्य धर्मज्ञस्य महात्मनः ।
सुतार्थम् तप्य मानस्य न असीत् वंशकरः सुतः ॥१-८-१॥

चिन्तयानस्य तस्य एवम् बुद्धिः आसीन् महात्मनः ।
सुतार्थम् वाजिमेधेन किम् अर्थम् न यजामि अहम् ॥१-८-२॥

स निश्चिताम् मतिम् कृत्वा यष्टव्यम् इति बुद्धिमान् ।
मंत्रिभिः सह धर्मात्मा सर्वैः अपि कृत आत्मभिः ॥१-८-३॥

ततोऽब्रवीत् महातेजाः सुमंत्रम् मंत्रि सत्तमम् ।
शीघ्रम् आनय मे सर्वान् गुरून् तान् स पुरोहितान् ॥१-८-४॥

ततः सुमंत्रः त्वरितम् गत्वा त्वरित विक्रमः ।
सम् आनयत् स तान् सर्वान् समस्तान् वेद पारगान् ॥१-८-५॥

सुयज्ञम् वामदेवम् च जाबालिम् अथ काश्यपम् ।
पुरोहितम् वशिष्ठम् च ये च अपि अन्ये द्विजोत्तमाः ॥१-८-६॥

तान् पूजयित्वा धर्मात्मा राजा दशरथः तदा ।
इदम् धर्म अर्थ सहितम् श्लक्ष्णम् वचनम् अब्रवीत् ॥१-८-७॥

मम लालस्य मानस्य सुतार्थम् नास्ति वै सुखम् ।
तदर्थम् हयमेधेन यक्ष्ह्यामि इति मतिर् मम ॥१-८-८॥

तत् अहम् यष्टुम् इच्छमि शास्त्र दृष्टेन कर्मणा ।
कथम् प्राप्स्यामि अहम् कामम् बुद्धिः अत्र विचिन्त्यताम् ॥१-८-९॥

ततः साधु इति तद्वाक्यम् ब्राह्मणाः प्रत्यपूजयन् ।
वशिष्ठ प्रमुखाः सर्वे पार्थिवस्य मुखेरितम् ॥१-८-१०॥

ऊचुः च परम प्रीताः सर्वे दशरथम् वचः ।
संभाराः संभ्रियंताम् ते तुरगः च विमुच्यताम् ॥१-८-११॥

सरय्वाः च उत्तरे तीरे यज्ञ भूमिर् विधीयताम् ।
सर्वथा प्राप्स्यसे पुत्रान् अभिप्रेतान् च पार्थिव ॥१-८-१२॥

यस्य ते धर्मिकी बुद्धिः इयम् पुत्रार्थम् आगता ।
ततः तुष्टोऽभवत् राजा श्रुत्वा तद् द्विज भाषितम् ॥१-८-१३॥

अमात्यान् अब्रवीत् राजा हर्ष पर्याकुल लोचन ।
संभाराः संभ्रियंताम् मे गुरूणाम् वचनात् इह ॥१-८-१४॥

समर्थ अधिष्ठितः च अश्वः सः उपाध्यायो विमुच्यताम् ।
सरय्वाः च उत्तरे तीरे यज्ञ भूमिर् विधीयताम् ॥१-८-१५॥

शान्तयः च अपि वर्धन्ताम् यथा कल्पम् यथा विधि ।
शक्यः प्राप्तुम् अयम् यज्ञः सर्वेण अपि महीक्षिता ॥१-८-१६॥

न अपराथो भवेत् कष्टो यदि अस्मिन् क्रतु सत्तमे ।
च्छिद्रम् हि मृगयन्ते स्म विद्वांसो ब्रह्म राक्षसाः ॥१-८-१७॥

विधि हीनस्य यज्ञस्य सद्यः कर्ता विनश्यति ।
तद्यथा विधि पूर्वम् मे क्रतुरेष समाप्यते ॥१-८-१८॥

तथा विधानम् क्रियताम् समर्थाः साधनेषु इति ।
तथा इति च अब्रुवन् सर्वे मंत्रिणः प्रतिपूजिता ॥१-८-१९॥

पार्थिवेन्द्रस्य तद् वाक्यम् यथा पूर्वम् निशम्य ते ।
तथा द्विजाः ते धर्मज्ञा वर्थयतो नृपोत्तमम् ॥१-८-२०॥

अनुज्ञाताः ततः सर्वे पुनर् जग्मुर् यथा आगतम् ।
विसर्जयित्वा तान् विप्रान् सचिवान् इदम् अब्रवीत् ॥१-८-२१॥

ऋत्विग्भिः उपसंदिष्टो यथावत् क्रतुर् आप्यताम् ।
इति उक्त्वा नृप शार्दूलः सचिवान् समुपस्थितान् ॥१-८-२२॥

विसर्जयित्वा स्वम् वेश्म प्रविवेश महामतिः ।
ततः स गत्वा ताः पत्नीर् नरेन्द्रो हृदयंगमाः ॥१-८-२३॥

उवाच दीक्षाम् विशत यक्षेऽहम् सुत कारणात् ।
तासाम् तेन अति कान्तेन वचनेन सुवर्चसाम् ।मुख पद्मान् अशोभन्त पद्मानीव हिमात्यये ॥१-८-२४॥