किष्किन्धाकाण्डम्डम्
Chapter 9 / सर्गः ९
Slōka 1 / श्लोक १
Slōka 1
वाली नाम मम भ्राता ज्येष्ठः शत्रु निषूदनः ।
पितुः बहुमतः नित्यम् मम च अपि तथा पुरा ॥४-९-१॥
Slōka 2 / श्लोक २
Slōka 2
पितरि उपरते तस्मिन् ज्येष्ठो अयम् इति मंत्रिभिः ।
कपीनाम् ईश्वरो राज्ये कृतः परम सम्मतः ॥४-९-२॥
Slōka 3 / श्लोक ३
Slōka 3
राज्यम् प्रशासतः तस्य पितृ पैतामहम् महत् ।
अहम् सर्वेषु कालेषु प्रणतः प्रेष्यवत् स्थितः ॥४-९-३॥
Slōka 4 / श्लोक ४
Slōka 4
मायावी नाम तेजस्वी पूर्वजो दुन्दुभेः सुतः ।
तेन तस्य महद् वैरम् वालिनः स्त्री कृतम् पुरा ॥४-९-४॥
Slōka 5 / श्लोक ५
Slōka 5
स तु सुप्ते जने रात्रौ किष्किन्धा द्वारम् आगतः ।
नर्दति स्म सुसम्रब्धो वालिनम् च आह्वयत् रणे ॥४-९-५॥
Slōka 6 / श्लोक ६
Slōka 6
प्रसुप्तः तु मम भ्राता नर्दितो भैरव स्वनम् ।
श्रुत्वा न ममृषे वाली निष्पपात जवात् तदा ॥४-९-६॥
Slōka 7 / श्लोक ७
Slōka 7
स तु वै निःसृतः क्रोधात् तम् हन्तुम् असुरोत्तमम् ।
वार्यमाणः ततः स्त्रीभिः मया च प्रणत आत्मना ॥४-९-७॥
Slōka 8 / श्लोक ८
Slōka 8
स तु निर्धूय सर्वान् नो निर्जगाम महाबलः ।
ततः अहम् अपि सौहार्दान् निःसृतः वालिना सह ॥४-९-८॥
Slōka 9 / श्लोक ९
Slōka 9
स तु मे भ्रातरम् दृष्ट्वा माम् च दूरात् अवस्थितम् ।
असुरो जात संत्रासः प्रदुद्राव तदा भृशम् ॥४-९-९॥
Slōka 10 / श्लोक १०
Slōka 10
तस्मिन् द्रवति संत्रस्ते हि आवाम् द्रुततरम् गतौ ।
प्रकाशः अपि कृतः मार्गः चन्द्रेण उद्गच्छता तदा ॥४-९-१०॥
Slōka 11 / श्लोक ११
Slōka 11
स तृणैः आवृतम् दुर्गम् धरण्या विवरम् महत् ।
प्रविवेश असुरः वेगात् आवाम् आसाद्य विष्ठितौ ॥४-९-११॥
Slōka 12 / श्लोक १२
Slōka 12
तम् प्रविष्टम् रिपुम् दृष्ट्वा बिलम् रोष वशम् गतः ।
माम् उवाच ततो वाली वचनम् क्षुभित इन्द्रियः ॥४-९-१२॥
Slōka 13 / श्लोक १३
Slōka 13
इह तिष्ठ अद्य सुग्रीव बिल द्वारि समाहितः ।
यावत् अत्र प्रविश्य अहम् निहन्मि समरे रिपुम् ॥४-९-१३॥
Slōka 14 / श्लोक १४
Slōka 14
मया तु एतत् वचः श्रुत्वा याचितः स परंतपः ।
शापयित्वा च माम् पद्भ्याम् प्रविवेश बिलम् ततः ॥४-९-१४॥
Slōka 15 / श्लोक १५
Slōka 15
तस्य प्रविष्टस्य बिलम् साग्रः संवत्सरः गतः ।
स्थितस्य च बिल द्वारि सः कालः व्यत्यवर्तत ॥४-९-१५॥
Slōka 16 / श्लोक १६
Slōka 16
अहम् तु नष्टम् तम् ज्ञात्वा स्नेहात् आगत संभ्रमः ।
भ्रातरम् न प्रपश्यामि पाप शङ्कि च मे मनः ॥४-९-१६॥
Slōka 17 / श्लोक १७
Slōka 17
अथ दीर्घस्य कालस्य बिलात् तस्मात् विनिःसृतम् ।
सः फेनम् रुधिरम् दृष्ट्वा ततो अहम् भृशदुःखितः ॥४-९-१७॥
Slōka 18 / श्लोक १८
Slōka 18
नर्दताम् असुराणाम् च ध्वनिः मे श्रोत्रम् आगतः ।
न रस्तस्य च संग्रामे क्रोशतो अपि स्वनो गुरोः ॥४-९-१८॥
Slōka 19 / श्लोक १९
Slōka 19
अहम् तु अवगतः बुद्ध्या चिह्नैः तैः भ्रातरम् हतम् ।
पिधाय च बिल द्वारम् शिलया गिरि मात्रया ॥४-९-१९॥
Slōka 20 / श्लोक २०
Slōka 20
शोकार्तः च उदकम् कृत्वा किष्किन्धाम् आगतः सखे ।
गूहमानस्य मे तत्त्वम् यत्नतः मंत्रिभिः श्रुतम् ॥४-९-२०॥
Slōka 21 / श्लोक २१
Slōka 21
ततः अहम् तैः समागम्य समेतैः अभिषेचितः ।
राज्यम् प्रशासतः तस्य न्यायतो मम राघव ॥४-९-२१॥
Slōka 22 / श्लोक २२
Slōka 22
आजगाम रिपुम् हत्वा दानवम् स तु वानरः ।
अभिषिक्तम् तु माम् दृष्ट्वा कोपात् संरक्त लोचनः ॥४-९-२२॥
Slōka 23 / श्लोक २३
Slōka 23
मदीयान् मंत्रिणः बद्ध्वा परुषम् वाक्यम् अब्रवीत् ।
निग्रहे च समर्थस्य तम् पापम् प्रति राघव ॥४-९-२३॥
Slōka 24 / श्लोक २४
Slōka 24
न प्रावर्तत मे बुद्धिः भ्रातृ गौरव यंत्रिता ।
हत्वा शत्रुम् सः मे भ्राता प्रविवेश पुरम् तदा ॥४-९-२४॥
Slōka 25 / श्लोक २५
Slōka 25
मानयन् तम् महात्मानम् यथावत् च अभिअवादयम् ।
उक्ताः च न आशिषः तेन संतुष्टेन अन्तरात्मना ॥४-९-२५॥
Slōka 26 / श्लोक २६
Slōka 26
नत्वा पादौ अहम् तस्य मुकुटेन अस्पृशम् प्रभो ।
अपि वाली मम क्रोधात् न प्रसादम् चकार सः ॥४-९-२६॥
Slōka 27 / श्लोक २७
Slōka 27
इति वाल्मीकि रामायणे आदि काव्ये किष्किन्ध काण्डे नवमः सर्गः ।