किष्किन्धाकाण्डम्डम्
Chapter 35 / सर्गः ३५
Slōka 1 / श्लोक १
Slōka 1
तथा ब्रुवाणम् सौमित्रिम् प्रदीप्तम् इव तेजसा ।
अब्रवीत् लक्ष्मणम् तारा तारा अधिप निभ आनना ॥४-३५-१॥
Slōka 2 / श्लोक २
Slōka 2
न एवम् लक्ष्मण वक्तव्यो न अयम् परुषम् अर्हति ।
हरीणाम् ईश्वरः श्रोतुम् तव वक्त्रात् विशेषतः ॥४-३५-२॥
Slōka 3 / श्लोक ३
Slōka 3
न एव अकृतज्ञः सुग्रीवो न शठो न अपि दारुणः ।
न एव अनृत कथो वीर न जिह्मः च कपीश्वरः ॥४-३५-३॥
Slōka 4 / श्लोक ४
Slōka 4
उपकारम् कृतम् वीरो न अपि अयम् विस्मृतः कपिः ।
रामेण वीर सुग्रीवो यत् अन्यैः दुष्करम् रणे ॥४-३५-४॥
Slōka 5 / श्लोक ५
Slōka 5
राम प्रसादात् कीर्तिम् च कपि राज्यम् च शाश्वतम् ।
प्राप्तवान् इह सुग्रीवो रुमाम् माम् च परंतप ॥४-३५-५॥
Slōka 6 / श्लोक ६
Slōka 6
सुदुःख शयितः पूर्वम् प्राप्य इदम् सुखम् उत्तमम् ।
प्राप्त कालम् न जानीते विश्वामित्रो यथा मुनिः ॥४-३५-६॥
Slōka 7 / श्लोक ७
Slōka 7
घृताच्याम् किल संसक्तो दश वर्षाणि लक्ष्मण ।
अहो अमन्यत धर्मात्मा विश्वामित्रो महामुनिः ॥४-३५-७॥
Slōka 8 / श्लोक ८
Slōka 8
स हि प्राप्तम् न जानीते कालम् कालविदाम् वरः ।
विश्वामित्रो महातेजाः किम् पुनर् यः पृथग् जनः ॥४-३५-८॥
Slōka 9 / श्लोक ९
Slōka 9
देह धर्म गतस्य अस्य परिश्रान्तस्य लक्ष्मण ।
अवितृप्तस्य कामेषु रामः क्षन्तुम् इह अर्हति ॥४-३५-९॥
Slōka 10 / श्लोक १०
Slōka 10
न च रोष वशम् तात गंतुम् अर्हसि लक्ष्मण ।
निश्चयार्थम् अविज्ञाय सहसा प्राकृतो यथा ॥४-३५-१०॥
Slōka 11 / श्लोक ११
Slōka 11
सत्त्व युक्ता हि पुरुषाः त्वत् विधाः पुरुषर्षभ ।
अविमृश्य न रोषस्य सहसा यान्ति वश्यताम् ॥४-३५-११॥
Slōka 12 / श्लोक १२
Slōka 12
प्रसादये त्वाम् धर्मज्ञ सुग्रीवार्थे समाहिता ।
महान् रोष समुत्पन्नः संरंभः त्यज्यताम् अयम् ॥४-३५-१२॥
Slōka 13 / श्लोक १३
Slōka 13
रुमाम् माम् च अंगदम् राज्यम् धन धान्य पशूनि च ।
राम प्रियार्थम् सुग्रीवः त्यजेत् इति मतिर् मम ॥४-३५-१३॥
Slōka 14 / श्लोक १४
Slōka 14
समानेष्यति सुग्रीवः सीतया सह राघवम् ।
शशांकम् इव रोहिण्या हत्वा तम् राक्षस अधमम् ॥४-३५-१४॥
Slōka 15 / श्लोक १५
Slōka 15
शत कोटि सहस्राणि लंकायाम् किल रक्षसाम् ।
अयुतानि च षट् त्रिंशत् सहस्राणि शतानि च ॥४-३५-१५॥
Slōka 16 / श्लोक १६
Slōka 16
अहत्वा ताम् च दुर्धर्षान् राक्षसान् काम रूपिणः ।
न शक्यो रावणो हंतुम् येन सा मैथिली हृता ॥४-३५-१६॥
Slōka 17 / श्लोक १७
Slōka 17
ते न शक्या रणे हंतुम् असहायेन लक्ष्मण ।
रावणः क्रूर कर्मा च सुग्रीवेण विशेषतः ॥४-३५-१७॥
Slōka 18 / श्लोक १८
Slōka 18
एवम् आख्यातवान् वाली स हि अभिज्ञो हरीश्वरः ।
आगमः तु न मे व्यक्तः श्रवात् तस्य ब्रवीमि अहम् ॥४-३५-१८॥
Slōka 19 / श्लोक १९
Slōka 19
त्वत् सहाय निमित्तम् हि प्रेषिता हरिपुंगवाः ।
आनेतुम् वानरान् युद्धे सुबहून् हरिपुंगवान् ॥४-३५-१९॥
Slōka 20 / श्लोक २०
Slōka 20
ताम् च प्रतीक्षमाणो अयम् विक्रांतान् सुमहा बलान् ।
राघवस्य अर्थ सिद्धि अर्थम् न निर्याति हरि ईश्वरः ॥४-३५-२०॥
Slōka 21 / श्लोक २१
Slōka 21
कृता सुसंस्था सौमित्रे सुग्रीवेण यथा पुरा ।
अद्य तैः वानरैः सर्वैः आगंतव्यम् महाबलैः ॥४-३५-२१॥
Slōka 22 / श्लोक २२
Slōka 22
ऋक्ष कोटि सहस्राणि गोलांगूल शतानि च ।
अद्य त्वाम् उपयास्यन्ति जहि कोपम् अरिन्दमकोट्यो अनेकाः तु काकुत्स्थ कपीनाम् दीप्त तेजसाम् ॥४-३५-२२॥
Slōka 23 / श्लोक २३
Slōka 23
तव हि मुखम् इदम् निरीक्ष्य कोपात्क्षतज समे नयने निरीक्षमाणाः ।
हरि वर वनिता न यान्ति शान्तिम्प्रथम भयस्य हि शन्किताः स्म सर्वाः ॥४-३५-२३॥