उत्तरकाण्डम्डम्
Chapter 51 / सर्गः ५१
Slōka 1 / श्लोक १
तथा सञ्चोदितः सूतो लक्ष्मणेन महात्मना ।
तद्वाक्यमृषिणा प्रोक्तं व्याहर्तुमुपचक्रमे ।। ७.५१.१ ॥
Slōka 2 / श्लोक २
पुरा नाम्ना हि दुर्वासा अत्रेः पुत्रो महामुनिः ।
वसिष्ठस्याश्रमे पुण्ये वार्षिक्यं समुवास ह ।। ७.५१.२ ॥
Slōka 3 / श्लोक ३
तमाश्रमं महातेजाः पिता ते सुमहायशाः ।
पुरोहितं महात्मानं दिदृक्षुरगमस्त्वयम् ।। ७.५१.३ ॥
Slōka 4 / श्लोक ४
स दृष्ट्वा सूर्यसङ्काशं ज्वलन्तमिव तेजसा ।
उपविष्टं वसिष्ठस्य सव्यपार्श्वे महामुनिम् ।। ७.५१.४ ॥
Slōka 5 / श्लोक ५
तौ मुनी तापसश्रेष्ठौ विनीतो ह्यभिवादयत् ।
स ताभ्यां पूजितो राजा स्वागतेनासनेन च ॥
Slōka 6 / श्लोक ६
पाद्येन फलमूलैश्च उवास मुनिभिः सह ।
। ७.५१.५ ॥
Slōka 7 / श्लोक ७
तेषां तत्रोपविष्टानां तास्ताः सुमधुराः कथाः ।
बभूवुः परमर्षीणां मध्यादित्यगते ऽहनि ।। ७.५१.६ ॥
Slōka 8 / श्लोक ८
ततः कथायां कस्याञ्चित्प्राञ्जलिः प्रग्रहो नृपः ।
उवाच तं महात्मानमत्रेः पुत्रं तपोधनम् ।। ७.५१.७ ॥
Slōka 9 / श्लोक ९
भगवन्किं प्रमाणेन मम वंशो भविष्यति ।
किमायुश्च हि मे रामः पुत्राश्चान्ये किमायुषः ।। ७.५१.८ ॥
Slōka 10 / श्लोक १०
रामस्य च सुता ये स्युस्तेषामायुः कियद्भवेत् ।
काम्यया भगवन्बूहि वंशस्यास्य गतिं मम ।। ७.५१.९ ॥
Slōka 11 / श्लोक ११
तच्छ्रुत्वा व्याहृतं वाक्यं राज्ञो दशरथस्य च ।
दुर्वासाः सुमहातेजा व्याहर्तुमुपचक्रमे ।। ७.५१.१० ॥
Slōka 12 / श्लोक १२
शृणु राजन्पुरावृत्तं तदा देवासुरे युधि ।
दैत्याः सुरैर्भर्त्स्यमाना भृगुपत्नीं समाश्रिताः ।। ७.५१.११ ॥
Slōka 13 / श्लोक १३
तया दत्ताभयास्तत्र न्यवसन्नभयास्तदा ।
। ७.५१.१२ ॥
Slōka 14 / श्लोक १४
तया परिगृहीतांस्तान्दृष्ट्वा क्रुद्धः सुरेश्वरः ।
चक्रेण शितधारेण भृगुपत्न्याः शिरो ऽहरत् ।। ७.५१.१३ ॥
Slōka 15 / श्लोक १५
ततस्तां निहतां दृष्ट्वा पत्नीं भृगुकुलोद्वहः ।
शशाप सहसा क्रुद्धो विष्णुं रिपुकुलार्दनम् ।। ७.५१.१४ ॥
Slōka 16 / श्लोक १६
यस्मादवध्यां मे पत्नीमवधीः क्रोधमूर्च्छितः ।
तस्मात्त्वं मानुषे लोके जनिष्यसि जनार्दन ।। ७.५१.१५ ॥
Slōka 17 / श्लोक १७
तत्र पत्नीवियोगं त्वं प्राप्स्यसे बहुवार्षिकम् ।
। ७.५१.१६ ॥
Slōka 18 / श्लोक १८
शापाभिहतचेतास्स स्वात्मना भावितो ऽभवत् ।
। ७.५१.१७ ॥
Slōka 19 / श्लोक १९
अर्चयामास तं देवं भृगुः शापेन पीडितः ।
तपसाराधितो देवो ह्यब्रवीद्भक्तवत्सलः ।लोकानां संहितार्थं तु तं शापं ग्राह्यमुक्तवान् ।। ७.५१.१९ ॥
Slōka 20 / श्लोक २०
इति शप्तो महातेजा भृगुणा पूर्वजन्मनि ।
इहागतो हि पुत्रत्वं तव पार्थिवसत्तम ।। ७.५१.२० ॥
Slōka 21 / श्लोक २१
राम इत्यभिविख्यातस्त्रिषु लोकेषु मानद ।
तत्फलं प्राप्स्यते चापि भृगुशापकृतं महत् ।। ७.५१.२१ ॥
Slōka 22 / श्लोक २२
अयोध्यायाः पती रामो दीर्घकालं भविष्यति ।
सुखिनश्च समृद्धाश्च भविष्यन्त्यस्य ये ऽनुगाः ।। ७.५१.२२ ॥
Slōka 23 / श्लोक २३
दश वर्षसहस्राणि दश वर्षशतानि च ।
रामो राज्यमुपासित्वा ब्रह्मलोकं गमिष्यति ।। ७.५१.२३ ॥
Slōka 24 / श्लोक २४
समृद्धैश्चाश्वमेधैश्च इष्ट्वा परमदुर्जयः ।
राजवंशांश्च बहुशो बहून्संस्थापयिष्यति ।। ७.५१.२४ ॥
Slōka 25 / श्लोक २५
द्वौ पुत्रौ तु भविष्येते सीतायां राघवस्य तु ।
अन्यत्र न त्वयोध्यायां सत्यमेतन्नसंशयः ।। ७.५१.२५ ॥
Slōka 26 / श्लोक २६
सीतायाश्च ततः पुत्रावभिषेक्ष्यति राघवः ।
। ७.५१.२६ ॥
Slōka 27 / श्लोक २७
स सर्वमखिलं राज्ञो वंशस्याह गतागतम् ।
आख्याय सुमहातेजास्तूष्णीमासीन्महामुनिः ।। ७.५१.२७ ॥
Slōka 28 / श्लोक २८
तूष्णीम्भूते तदा तस्मिन्राजा दशरथो मुनौ ।
अभिवाद्य महात्मानौ पुनरायात्पुरोत्तमम् ।। ७.५१.२८ ॥
Slōka 29 / श्लोक २९
एतद्वचो मया तत्र मुनिना व्याहृतं पुरा ।
श्रुतं हृदि च निक्षिप्तं नान्यथा तद्भविष्यति ।। ७.५१.२९ ॥
Slōka 30 / श्लोक ३०
एवं गते न सन्तापं कर्तुमर्हसि राघव ।
सीतार्थे राघवार्थे वा दृढो भव नरोत्तम ।। ७.५१.३० ॥
Slōka 31 / श्लोक ३१
श्रुत्वा तु व्याहृतं वाक्यं सूतस्य परमाद्भुतम् ।
प्रहर्षमतुलं लेभे साधु साध्विति चाब्रवीत् ।। ७.५१.३१ ॥
Slōka 32 / श्लोक ३२
ततः संवदतोरेवं सूतलक्ष्मणयोः पथि ।
अस्तमर्के गते वासं केशिन्यां तावथोषतुः ।। ७.५१.३२ ।।