बालकाण्डम्
Chapter 15 / सर्गः १५
Slōka 1 / श्लोक १
मेधावी तु ततो ध्यात्वा स किङ्चित् इदम् उत्तरम् ।
लब्ध सङ्ज्ञः ततः तम् तु वेदज्ञो नृपम् अब्रवीत् ॥१-१५-१॥
Slōka 2 / श्लोक २
इष्टिम् तेऽहम् करिष्यामि पुत्रीयाम् पुत्र कारणात् ।
अथर्व सिरसि प्रोक्तैः मन्त्रैः सिद्धाम् विधानतः ॥१-१५-२॥
Slōka 3 / श्लोक ३
ततः प्राक्रमत् इदम् इष्टिम् ताम् पुत्रीयाम् पुत्र कारणात् ।
जुहाव अग्नौ च तेजस्वी मन्त्र दृष्टेन कर्मणा ॥१-१५-३॥
Slōka 4 / श्लोक ४
ततो देवाः स गन्धर्वाः सिद्धाः च परम ऋषयः ।
भाग प्रतिग्रहार्थम् वै समवेता यथाविधि ॥१-१५-४॥
Slōka 5 / श्लोक ५
ताः समेत्य यथा न्यायम् तस्मिन् सदसि देवताः ।
अब्रुवन् लोक कर्तारम् ब्रह्माणम् वचनम् ततः ॥१-१५-५॥
Slōka 6 / श्लोक ६
भगवन् त्वत् प्रसादेन रावणो नाम राक्षसः ।
सर्वान् नो बाधते वीर्यात् शासितुम् तम् न शक्नुमः ॥१-१५-६॥
Slōka 7 / श्लोक ७
त्वया तस्मै वरो दत्तः प्रीतेन भगवन् तदा ।
मानयन्तः च तम् नित्यम् सर्वम् तस्य क्षमामहे ॥१-१५-७॥
Slōka 8 / श्लोक ८
उद्वेजयति लोकान् त्रीन् उच्छ्रितान् द्वेष्टि दुर्मतिः ।
शक्रम् त्रिदश राजानम् प्रधर्षयितुम् इच्छति ॥१-१५-८॥
Slōka 9 / श्लोक ९
ऋषीन् यक्षान् स गन्धर्वान् असुरान् ब्राह्मणान् तथा ।
अतिक्रामति दुर्धर्षो वर दानेन मोहितः ॥१-१५-९॥
Slōka 10 / श्लोक १०
नैनम् सूर्यः प्रतपति पार्श्वे वाति न मारुतः ।
चलोर्मिमाली तम् दृष्ट्वा समुद्रोऽपि न कम्पते ॥१-१५-१०॥
Slōka 11 / श्लोक ११
तन् महन्नो भयम् तस्मात् राक्षसात् घोर दर्शनात् ।
वधार्थम् तस्य भगवन् उपायम् कर्तुम् अर्हसि ॥१-१५-११॥
Slōka 12 / श्लोक १२
एवम् उक्तः सुरैः सर्वैः चिन्तयित्वा ततोऽब्रवीत् ।
हन्ता अयम् विदितः तस्य वधोपायो दुरात्मनः ॥१-१५-१२॥
Slōka 13 / श्लोक १३
तेन गन्धर्व यक्षाणाम् देवतानाम् च रक्षसाम् ।
अवध्योऽस्मि इति वागुक्ता तथेति उक्तम् च तन् मया ॥१-१५-१३॥
Slōka 14 / श्लोक १४
न अकीर्तयत् अवज्ञानात् तत् रक्षो मानुषाम् तदा ।
तस्मात् स मानुषात् वध्यो मृत्युः न अन्योऽस्य विद्यते ॥१-१५-१४॥
Slōka 15 / श्लोक १५
एतत् श्रुत्वा प्रियम् वाक्यम् ब्रह्मणा समुदाहृतम् ।
देवा महर्षयः सर्वे प्रहृष्टाः ते अभवन् तदा ॥१-१५-१५॥
Slōka 16 / श्लोक १६
एतस्मिन् अनन्तरे विष्णुः उपयातो महाद्युतिः ।
श्ङ्ख चक्र गदा पाणिः पीत वासा जगत्पतिः ॥१-१५-१६॥
Slōka 17 / श्लोक १७
वैनतेयम् समारूह्य भास्कर तोयदम् यथा ।
तप्त हाटक केयूरो वन्द्यमानः सुरोत्तमैः ॥१-१५-१७॥
Slōka 18 / श्लोक १८
ब्रह्मणा च समागम्य तत्र तस्थौ समाहितः ।
तम् अब्रुवन् सुराः सर्वे समभिष्टूय संनताः ॥१-१५-१८॥
Slōka 19 / श्लोक १९
त्वाम् नियोक्ष्यामहे विष्णो लोकानाम् हित काम्यया ।
राज्ञो दशरथस्य त्वम् अयोध्य अधिपतेः विभोः ॥१-१५-१९॥
Slōka 20 / श्लोक २०
धर्मज्ञस्य वदान्यस्य महर्षि सम तेजसः ।
अस्य भार्यासु तिसृषु ह्री श्री कीर्ति उपमासु च ॥१-१५-२०॥
Slōka 21 / श्लोक २१
विष्णो पुत्रत्वम् आगच्छ कृत्वा आत्मानम् चतुर्विधम् ।
तत्र त्वम् मानुषो भूत्वा प्रवृद्धम् लोक कण्टकम् ॥१-१५-२१॥
Slōka 22 / श्लोक २२
अवध्यम् दैवतैः विष्णो समरे जहि रावणम् ।
स हि देवान् स गन्धर्वान् सिद्धान् च ऋषि सत्तमान् ॥१-१५-२२॥
Slōka 23 / श्लोक २३
राक्षसो रावणो मूर्खो वीर्य उद्रेकेण बाधते ।
ऋषयः च ततः तेन गन्धर्वा अप्सरसः तथा ॥१-१५-२३॥
Slōka 24 / श्लोक २४
क्रीडयन्तो नन्दन वने रैउद्रेण विनिपातिताः ।
वधार्थम् वयम् आयाताः तस्य वै मुनिभिः सह ॥१-१५-२४॥
Slōka 25 / श्लोक २५
सिद्ध गन्धर्व यक्षाः च ततः त्वाम् श्ररणम् गताः ।
त्वम् गतिः परमा देव सर्वेषाम् नः परंतपः ॥१-१५-२५॥
Slōka 26 / श्लोक २६
वधाय देव शतॄणाम् नृणाम् लोके मनः कुरु ।
एवम् स्तुतस्तु देवेशो विष्णुः त्रिदशः पुंगवः ॥१-१५-२६॥
Slōka 27 / श्लोक २७
पितामह पुरोगान् तान् सर्व लोक नमस्कृतःअब्रवीत् त्रिदशान् सर्वान् समेतान् धर्म संहितान् ॥१-१५-२७॥
Slōka 28 / श्लोक २८
भयम् त्यजत भद्रम् वो हितार्थम् युधि रावणम् ।
स पुत्र पौत्रम् स अमात्यम् स मित्र ज्ञाति बान्धवम् ॥१-१५-२८॥
Slōka 29 / श्लोक २९
हत्वा क्रूरम् दुराधर्षम् देव ऋषीणाम् भयावहम् ।
दश वर्ष सहस्राणि दश वर्ष शतानि च ॥१-१५-२९॥
Slōka 30 / श्लोक ३०
वत्स्यामि मानुषे लोके पालयन् पृध्वीम् इमाम् ।
एवम् दत्वा वरम् देवो देवानाम् विष्णुः आत्मवान् ॥१-१५-३०॥
Slōka 31 / श्लोक ३१
मानुषे चिन्तयामास जन्मभूमिम् अथ आत्मनः ।
ततः पद्म पलाशाक्षः कृत्वा आत्मानम् चतुर्विधम् ॥१-१५-३१॥
Slōka 32 / श्लोक ३२
पितरम् रोचयामास तदा दशरथम् नृपम् ।
तदा देव ऋषि गन्धर्वाः स रुद्राः स अप्सरो गणाः ।स्तुतिभिः दिव्य रूपाभिः तुष्टुवुः मधुसूदनम् ॥१-१५-३२॥
Slōka 33 / श्लोक ३३
तम् उद्धतम् रावणम् उग्र तेजसम्प्रवृद्ध दर्पम् त्रिदशेश्वर वर द्विषम् ।
विरावणम् साधु तपस्वि कण्टकम्तपस्विनाम् उद्धर तम् भयाअवहम् ॥१-१५-३३॥
Slōka 34 / श्लोक ३४
तमेव हत्वा स बलम् स बान्धवम्विरावणम् रावणम् उग्र पौरुषम् ।
स्वर् लोकम् आगच्छ गत ज्वरः चिरम्सुरेन्द्र गुप्तम् गत दोष कल्मषम् ॥१-१५-३४॥