किष्किन्धाकाण्डम्डम्
Chapter 21 / सर्गः २१
Slōka 1 / श्लोक १
Slōka 1
ततो निपतिताम् ताराम् च्युताम् ताराम् इव अंबरात् ।
शनैः आश्वासयामास हनूमान् हरि यूथपः ॥४-२१-१॥
Slōka 2 / श्लोक २
Slōka 2
गुण दोष कृतम् जंतुः स्वकर्म फल हेतुकम् ।
अव्यग्रः तद् अवाप्नोति सर्वम् प्रेत्य शुभ अशुभम् ॥४-२१-२॥
Slōka 3 / श्लोक ३
Slōka 3
शोच्या शोचसि कम् शोच्यम् दीनम् दीना अनुकंपसे ।
कः च कस्य अनुशोच्यो अस्ति देहे अस्मिन् बुद्बुद उपमे ॥४-२१-३॥
Slōka 4 / श्लोक ४
Slōka 4
अंगदः तु कुमारो अयम् द्रष्टव्यो जीव पुत्रया ।
आयत्या च विधेयानि समर्थानि अस्य चिन्तय ॥४-२१-४॥
Slōka 5 / श्लोक ५
Slōka 5
जानासि अनियताम् एवम् भूतानाम् आगतिम् गतिम् ।
तस्मात् शुभम् हि कर्तव्यम् पण्डितेन इह लौकिकम् ॥४-२१-५॥
Slōka 6 / श्लोक ६
Slōka 6
यस्मिन् हरि सहस्राणि शतानि नियुतानि च ।
वर्तयन्ति कृत आशानि सो अयम् दिष्टांतम् आगतः ॥४-२१-६॥
Slōka 7 / श्लोक ७
Slōka 7
यद् अयम् न्याय दृष्ट अर्थः साम दान क्षमा परः ।
गतो धर्म जिताम् भूमिम् न एनम् शोचितुम् अर्हसि ॥४-२१-७॥
Slōka 8 / श्लोक ८
Slōka 8
सर्वे च हरि शार्दूलाः पुत्रः च अयम् तव अंगदः ।
हरि ऋक्ष पति राज्यम् च त्वत् सनाथम् अनिन्दिते ॥४-२१-८॥
Slōka 9 / श्लोक ९
Slōka 9
तौ इमौ शोक संतप्तौ शनैः प्रेरय भामिनि ।
त्वया परिगृहीतो अयम् अंगदः शास्तु मेदिनीम् ॥४-२१-९॥
Slōka 10 / श्लोक १०
Slōka 10
संततिः च यथा दृष्टा कृत्यम् यत् च अपि सांप्रतम् ।
राज्ञः तत् क्रियताम् सर्वम् एष कालस्य निश्चयः ॥४-२१-१०॥
Slōka 11 / श्लोक ११
Slōka 11
संस्कार्यो हरि राजः तु अंगदः च अभिषिच्यताम् ।
सिंहासन गतम् पुत्रम् पश्यन्ती शान्तिम् एष्यसि ॥४-२१-११॥
Slōka 12 / श्लोक १२
Slōka 12
सा तस्य वचनम् श्रुत्वा भर्तृ व्यसन पीडिता ।
अब्रवीत् उत्तरम् तारा हनूमन्तम् अवस्थितम् ॥४-२१-१२॥
Slōka 13 / श्लोक १३
Slōka 13
अंगद प्रतिरूपाणाम् पुत्राणाम् एकतः शतम् ।
हतस्य अपि अस्य वीरस्य गात्र संश्लेषणम् वरम् ॥४-२१-१३॥
Slōka 14 / श्लोक १४
Slōka 14
न च अहम् हरि राज्यस्य प्रभवामि अंगदस्य वा ।
पितृव्यः तस्य सुग्रीवः सर्व कार्येषुइ अनंतरः ॥४-२१-१४॥
Slōka 15 / श्लोक १५
Slōka 15
न हि एषा बुद्धिः आस्थेया हनूमन् अंगदम् प्रति ।
पिता हि बंधुः पुत्रस्य न माता हरि सत्तम ॥४-२१-१५॥
Slōka 16 / श्लोक १६
Slōka 16
न हि मम हरि राज संश्रयात्क्षमतरम् अस्ति परत्र च इह वा ।
अभिमुख हत वीर सेवितम्शयनम् इदम् मम सेवितुम् क्षमम् ॥४-२१-१६॥