बालकाण्डम्
Chapter 51 / सर्गः ५१
Slōka 1 / श्लोक १
तस्य तत् वचनम् श्रुत्वा विश्वामित्रस्य धीमतः ।
हृष्ट रोमा महातेजाः शताअनन्दो महातपाः ॥१-५१-१॥
Slōka 2 / श्लोक २
गौतमस्य सुतो ज्येष्ठः तपसा द्योतित प्रभः ।
राम संदर्शनात् एव परम् विस्मयम् आगतः ॥१-५१-२॥
Slōka 3 / श्लोक ३
एतौ निषण्णौ संप्रेक्ष्य सुख आसीनौ नृपात्मजौ ।
शताअनंदो मुनिश्रेष्ठम् विश्वामित्रम् अथ अब्रवीत् ॥१-५१-३॥
Slōka 4 / श्लोक ४
अपि ते मुनि शार्दूल मम माता यशस्विनी ।
दर्शिता राज पुत्राय तपो दीर्घम् उपागता ॥१-५१-४॥
Slōka 5 / श्लोक ५
अपि रामे महातेजो मम माता यशस्विनी ।
वन्यैः उपाहरत् पूजाम् पूजा अर्हे सर्व देहिनाम् ॥१-५१-५॥
Slōka 6 / श्लोक ६
अपि रामाय कथितम् यथा वृत्तम् पुरातनम् ।
मम मातुः महातेजो दैवेन दुरनुष्ठितम् ॥१-५१-६॥
Slōka 7 / श्लोक ७
अपि कौशिक भद्रम् ते गुरुणा मम संगता ।
माता मम मुनिश्रेष्ठ राम संदर्शनात् इतः ॥१-५१-७॥
Slōka 8 / श्लोक ८
अपि मे गुरुणा रामः पूजितः कुशिकात्मज ।
इह आगतो महातेजाः पूजाम् प्राप्य महात्मनः ॥१-५१-८॥
Slōka 9 / श्लोक ९
अपि शांतेन मनसा गुरुः मे कुशिकात्मज ।
इह आगतेन रामेण पूजितेन अभिवादितः ॥१-५१-९॥
Slōka 10 / श्लोक १०
तत् श्रुत्वा वचनम् तस्य विश्वामित्रो महामुनिः ।
प्रति उवाच शतानंदम् वाक्यज्ञो वाक्य कोविदम् ॥१-५१-१०॥
Slōka 11 / श्लोक ११
न अतिक्रान्तम् मुनिश्रेष्ठ यत् कर्तव्यम् कृतम् मया ।
संगता मुनिना पत्नी भार्गवेण इव रेणुका ॥१-५१-११॥
Slōka 12 / श्लोक १२
तत् श्रुत्वा वचनम् तस्य विश्वामित्रस्य धीमतः ।
शतानंदो महातेजा रामम् वचनम् अब्रवीत् ॥१-५१-१२॥
Slōka 13 / श्लोक १३
स्वागतम् ते नरश्रेष्ठ दिष्ट्या प्राप्तो असि राघव ।
विश्वामित्रम् पुरस्कृत्य महर्षिम् अपराजितम् ॥१-५१-१३॥
Slōka 14 / श्लोक १४
अचिन्त्य कर्मा तपसा ब्रह्मर्षिः अमित प्रभः ।
विश्वामित्रो महातेजा - वेद्म्य - वेत्सि एनम् परमाम् गतिम् ॥१-५१-१४॥
Slōka 15 / श्लोक १५
न अस्ति धन्यतरो राम त्वत्तो अन्यो भुवि कश्चन ।
गोप्ता कुशिक पुत्रः ते येन तप्तम् महत् तपः ॥१-५१-१५॥
Slōka 16 / श्लोक १६
श्रूयताम् च अभिधास्यामि कौशिकस्य महात्मनः ।
यथा बलम् यथा तत्त्वम् तत् मे निगदतः शृणु ॥१-५१-१६॥
Slōka 17 / श्लोक १७
राजा अभूत् एष धर्मात्मा दीर्घ कालम् अरिन्दमः ।
धर्मज्ञः कृत विद्यः च प्रजानाम् च हिते रतः ॥१-५१-१७॥
Slōka 18 / श्लोक १८
प्रजापति सुतः तु आसीत् कुशो नाम महीपतिः ।
कुशस्य पुत्रो बलवान् कुशनाभः सुधार्मिकः ॥१-५१-१८॥
Slōka 19 / श्लोक १९
कुशनाभ सुतः तु आसीत् गाधिः इति एव विश्रुतः ।
गाधेः पुत्रो महातेजा विश्वामित्रो महामुनिः ॥१-५१-१९॥
Slōka 20 / श्लोक २०
विश्वमित्रो महातेजाः पालयामास मेदिनीम् ।
बहु वर्ष सहस्राणि राजा राज्यम् अकारयत् ॥१-५१-२०॥
Slōka 21 / श्लोक २१
कदाचित् तु महातेजा योजयित्वा वरूथिनीम् ।
अक्षौहिणी परिवृतः परिचक्राम मेदिनीम् ॥१-५१-२१॥
Slōka 22 / श्लोक २२
नगराणि च राष्ट्रानि सरितः च तथा गिरीन् ।
आश्रमान् क्रमशो राजा विचरन् आजगाम ह ॥१-५१-२२॥
Slōka 23 / श्लोक २३
वसिष्ठस्य आश्रम पदम् नाना पुष्प लता द्रुमम् ।
नाना मृग गण आकीर्णम् सिद्ध चारण सेवितम् ॥१-५१-२३॥
Slōka 24 / श्लोक २४
देव दानव गन्धर्वैः किन्नरैः उपशोभितम् ।
प्रशांत हरिण आकीर्णम् द्विज संघ निषेवितम् ॥१-५१-२४॥
Slōka 25 / श्लोक २५
ब्रह्म ऋषि गण संकीर्णम् देव ऋषि गण सेवितम् ।
तपः चरण संसिद्धैः अग्नि कल्पैः महात्मभिः ॥१-५१-२५॥
Slōka 26 / श्लोक २६
सततम् संकुलम् श्रीमत् ब्रह्म कल्पैः महात्मभिः ।
अब् भक्षैः वायु भक्षैः च शीर्ण पर्ण अशनैः तथा ॥१-५१-२६॥
Slōka 27 / श्लोक २७
फलमूलाशनैर्दान्तैर्जितदोषैर्जितेन्द्रियैः - यद्वा -फल मूल अशनैः दान्तैः जित दोषैः जित इन्द्रियैः ।
ऋषिभिः वालखिल्यैः च जप होम परायणैः ॥१-५१-२७॥
Slōka 28 / श्लोक २८
अन्यैः वैखानसैः चैव समंतात् उपशोभितम् ।
वसिष्ठस्य आश्रम पदम् ब्रह्म लोकम् इव अपरम् ।ददर्श जयताम् श्रेष्ठ विश्वामित्रो महाबलः ॥१-५१-२८॥